Weer terug in Italië.

Zaterdag, 28-09. We zijn weer aangekomen in Italië. De Minoan-ferry was gisteravond dus op tijd weg van Igoumitsa. Dan moet het mogelijk zijn om rond 14.00 in Ancona aan te meren. Ja, maar een goed uur voor die tijd merkte ik het al , de vaart was eruit. Alsof men bewust vertraagde. Zal vast een reden hebben, waarschijnlijk was de kade nog niet beschikbaar. Moest er eerst nog iets uitvaren. Hoe dan ook, pas om 15.30 uur lag ze voor anker. En toen duurde het nog zeker een héél dik uur voordat we van boord reden. Er was zoals al gezegd wel errugg veel bijgekomen in Igoumenitsa en ja, dat moet er wel allemaal ook weer uit/af .

Rond 17.00 uur zaten we dan op de autostrada. We hoeven maar een klein stukkie want we gaan een nachtje doen in Cesenatico. Een kleine 130 km. Eerst even het "Marco monument" bezocht en daarna naar het hotel. Het zelfde als waar Kees en ik hebben overnacht op de eerste nacht van de fietstour. Ha, de man herkende mij nog, lachen toch . De fietsen moesten er af, zet ze binnen bij de lobby. Lekker gegeten aan het kanaal, heerlijk buiten en daarna blokje om. Nu nog even stukje tekst maken en dan plat. Morgen eerst via kleinere wegen richting Verona, dan de autostrada op. Naar de Reschen-pas, Austria.

Einde vakantie. Terugreis is begonnen.

Vrijdag, 27-09. Dag van vertrek. Om 06.30 zijn we op. Alles is al bijna in, op, de auto. De bakker is nog niet wakker of misschien ook al wel maar we ontbijten met best lekkere toast. Laatste eitjes opmaken, de rest kan mee in de koelbox. Water koken voor in de thermos, altijd handig om als je ergens gewoon even een bakkie wil doen. Dan zijn we zover. Nog één keer alles nazien en dan gaan we maar. Nog vroeg, net geen 08.00 uur, rijden we weg. Het is maar een klein eindje naar de haven van Piso Aetos maar je kan er maar beter zijn. Als we hoog boven het haventje staan zien we de “Ionian P” nog in de haven van Sami, Kefalonia, liggen. Dat zal dus nog even duren. We staan er als eerste maar al spoedig wordt het drukker. Auto’ taxi’s, pick-ups en ook grote trucks. Inmiddels is de ferry al in aantocht. Het ont/inschepen gaat snel, amper een kwartier na aanleggen is ze al weer “los”. Precies 09.00 zijn we op weg. Eerst weer naar Kefalonia en dan door naar Astakos. Zal 12.15 gaan zijn. Óók hebben we op “marinetraffic.com” al gezien dat de Minoan-ferry naar Patras behoorlijk op tijd vaart. Dus met een beetje geluk zouden we haar moeten kunnen zien. En zo gebeurt het ook. Als wij in de buurt van Astakos zijn kunnen we in “the far far away” de wit rode Minoan zien. Tegen 12.30 staan we weer aan de vaste wal. Volgens Garmin zijn we dan om 14.15 al in Patras. We pakken de “national road” i.p.v. de nieuwe snelweg. Toch nog een stukje onbekend gebied voor ons. We zien ook nog enkele “oldtimer” trucks, een groep Oostenrijkse motorrijders, een paar Franse trucks die, volgens mij, speciale opleggers hebben voor vervoer van levende vis, enkele wijn producenten en grote zoutwater lagunes waar zout wordt gewonnen. In Mesolonghi doen we de tank vol en snel daarna komt de altijd schitterende Antirio – Rio brug in beeld. Vlak voor de brug nog even een fotostop, koffie, toast. Met Patras in zicht zien we óók weer de “Cruise Olympia” als ook zij Patras gaat binnen varen. Da’s grappig, gaan we dus ongeveer gelijktijdig aankomen in de “South-Port”. Wel, de brug over, via de rondweg naar de zuidzijde van Patras en vanaf afslag 28 de borden volgen. Port, dus. Inderdaad, als we het haventerrein opdraaien ligt daar al onze ferry naar Ancona. Zijn we allebei dus hier in ieder geval ruim op tijd. Inchecken, rugzakken op orde brengen en huppekee, aan boord met de Subaru. Tot dusver lijkt het helemaal op tijd te gaan. Beetje buiten kijken, foto’s maken en wachten op het losgooien van de trossen. Én, hoe bestaat het, al om 16.40 komt ze los van de wal, ronden we de strekdam en gaan richting zee. Het gas gaat erop, de hekgolf wordt breder en Patras wordt kleiner. De Antirio – Rio brug is nog even zichtbaar en dan gaan we naar binnen. Douchen, lezen en straks eten met misschien de ondergaande zon aan de horizon.

Inmiddels is het allang donker, 22.00 uur. Het schip maakt een bocht, je voelt het gewoon. Hé, allemaal lichtjes, auto’s, nu al bij Igoumenitsa? Inderdaad, toch vroeger dan verwacht zijn we hier al. Als we aanleggen staan we weer buiten te kijken. Allemachtig, moet alles wat daar op de kade staat erop? Ja dus. Het gaat behoorlijk geordend, behoorlijk gestructureerd. Héél veel Duitse nummerplaten, zullen Turken zijn die terug komen. Fransen en een enkele Nederlander. Ook een heleboel vrachtverkeer, heel veel Grieken en behoorlijk wat Turkse namen. En ja, alles gaat aan boord! Waar laten ze het allemaal? Betekend ook dat het ontschepen morgen in Ancona een tijd gaat duren, maar ja, so be it! Stipt 23.30 gaan de trosen weer los en langzaam keert het schip en zet koers naar het noorden. Nog steeds prachtig op tijd. Voor nu: Kalinichta!

Laatste dag op Ithaka!

Donderdag, 26-07. Vandaag dus de laatste dag op, het inmiddels weer, zonovergoten Ithaka . Dus de onvermijdelijke dag van de laatste keer bepaalde dingen doen. Laatste keer verse croissants halen, laatste keer 's ochtends om 08.30 in de pool, straks laatste keer op de fiets naar een terrasje aan de boulevard voor lunch en vanavond laatste keer eten aan het water bij "Kohili". Vanochtend is de hostess al op de koffie geweest om even afscheid te nemen. Gisteren al afscheid genomen van gastvrouw Loula, hoe aardig van haar, een flesje heerlijke olijfolie en een stukje lekkere kaas voor ons!

Wel, de laatste keer eten bij "Kohili" was echt super. Men wist al dat we morgen gaan vertrekken. We zaten nog niet of de rosé en het water stond al op tafel. Het eten was weer prima. Toen ik had gevraagd voor de rekening, logariasmos op z'n grieks, kwam er nog een half litertje rosé en een onwijs lekkere chocolade soufflé , een BOM, dus!!! Daarna netjes handen schudden, van iedereen dus! Toen de ouders aan de beurt waren rende de chef van de keuken en vader van de eigenaar, eerst even naar de winkel onder het mom van handen wassen. Komt hij terug met een presentje!!! . Voor ons allebei een mini glaasje als herinnering aan "the good times on Ithaka"!! Prachtig toch, een geweldige manier om de 3 weken af te sluiten.

Dus morgenochtend, 08.15, starten we Suba weer, om 09.00 gaat de ferry van "Ionian P Lines". Deze brengt ons, via Kefalonia, naar Astakos op het vasteland van Hellas. Zal toch zo'n 3,5 uur varen zijn. Als we daar zijn, ergens tussen 12.00 en 13.00, moeten we nog naar Patras voor de "Minoan-ferry" welke ons naar Italië gaat brengen. Als die óók nog een beetje op tijd is betekent dat een vertrektijd van 16.30/17.00. Via Igoumenitsa, rond middernacht, gaat het dan met gezwinde spoed naar Ancona. Het zou dan mogelijk moeten zijn om daar, zaterdagmiddag, rond 14.00 uur aan te komen .

Dan gaat het niet zoals gebruikelijk in één keer noordwaarts naar huis maar we doen nog twee overnachtingen. Een beetje nog als herinnering, ode, aan de fietstocht die vorig jaar hier begon. Eerst gaan we naar Cesenatico. Dat is slechts 120 km maar mocht de Minoan-ferry weer vertraging hebben, kunnen we nog daar wel naar toe. Hoe dan ook, we kunnen zéker nog even het monument "Marco Pantani" bekijken. Op zondagochtend gaan we dan via de "Po-vlakte" richting Verona en dan via de "Brenner autostrade" naar Bolzano. Hier nemen we de route via de "Reschen-pas" en pakken net voor Nauders nog een hotelletje. Maandag gaan we dan door naar huis.

Regen.

Dinsdag, 24-09. Het was voorspeld, iedereen zei het al, zelfs hostess Kitty wist het zeker. In de nacht naar dinsdag gaat het regenen, veel en lang regenen en heel hard waaien. Dus we hadden de was naar binnen gehaald, parasol dicht gedaan, fietsen in de gang gezet. En inderdaad, tegen 03.00 uur begon het te rommelen. Later hoorde ik het regenen, stevig regenen. Toen ik rond 08.00 opstond nog steeds regen, maar met de wind viel het enorm mee. De temp was nog steeds errugg aangenaam. Nou, vandaag niet op de Koga naar de bakker maar met de stevige "Hanwag" schoenen aan. Pluutje op, rugzakje mee, te voet naar de verse croissants en het bruine broodje . Overal water stroompjes, hier en daar wordt al gehoosd om de boel weer droog te krijgen. Het wegdek is ook behoorlijk glad en overal de geur van de eerste regen na lange droogteperiode. Máár het is ook wel lekker. Het is windstil, de regen valt loodrecht naar beneden, er zullen zeker mensen zijn die met dit iets andere weer blij zullen zijn.

Ontbijten doen we voor de eerste keer binnen, wel met de deur en ramen open . Al redelijk snel komt voorzichtig hier en daar al weer een stukje blauwe lucht tevoorschijn. Toch blijft het wel door regenen. De koffie dus ook maar binnen doen. Beetje foto's kijken, de Stentor even lezen en ook even mailen met de dienstindeler. Ja, totaal fout, maar het is wel een beetje in eigen belang.

Tegen 12.00 uur is het bijna droog, steeds meer zon. We pakken de auto. Niet ver voorbij het dorpje Perachori, met de taverne met mega view, schijnt nog een soort verlaten klooster te zijn . Klooster "Taxiarchon" en er schijnt ook nog een soort van "weg" naar toe te gaan. Echt een klusje voor onze 4wd-Sub! . Het gaat steil omhoog en het is smal maar wél redelijk verhard. Tot een bepaald punt dan. Daar waar het iets vlakker wordt gaat het onverhard verder. Duidelijk zichtbaar, hier heeft het goed geregend. Grote, hele grote plassen, de aarde is rood, vettig. Net plakkende klei. Het 'klooster' is eigenlijk niets meer. Een kerkje, een soort van toegangspoort en veel geiten. Toch wel apart om hier, hoog op de berg, met de Sub door grote plassen en over ruige paden te hobbelen. Weer valt het op hoever je met deze "alleskunner" kan gaan. Top!!! Onze broodlunch doen we weer in de schaduw. Niemand te zien, niets te horen, heerlijk . Langzaam gaan we weer naar beneden. Sommige bochtjes zijn niet in één keer te nemen, even heen en weer steken, dus. Tegen 15.00 uur terug bij ons plekkie. Auto aan de kant, we pakken de fiets en gaan nog even naar de waterkant. Lekker bakkie doen.

Tegen 16.30 uur terug, via de supermarket. Inmiddels is het weer zonnig, warm, dus toch nog even de pool in. Een iets andere dag, regen, maar toch weer genieten .

Fietsen naar Kioni.

Zondag, 22-09. Zoals voorgenomen gaan we dus op de fietse naar Kioni. Heen en terug , zal zo'n kleine 50 km zijn. Mét inderdaad weer die 3,5 km klim en de nodige kortere, maar niet minder, steile andere klimmetjes . We staan een beetje vroeg op en om 09.20 stappen we op. Proviand mee, heet water voor koffie, wat repen en nog snel een paar Chiquita 's gescoord. Mooi weer maar tóch nog even een shirt aan. Tot aan de klim, toch . Het is al een beetje bekend. Stop aan de voet van de "pas", fietsshirt uit, nog een slok thee, water en dan maar gaan. Ook nu gaat het weer op een klein verzetje, ook Aniet, volg vooral je eigen tempo! Nou, ik zie Anita dus pas weer terug als ik óók boven aankom . Doet ze gewoon met kleinste verzet en met "Bosch-stand" 2/3. Het ging weer prima. Even een halve banaan, beetje drinken en we gaan lekker door tot Stavros. Koffie? Nou, nee, laten we nog even doorgaan naar Frikes. Daar, bij het haventje, stoppen we. Even koffie, cappuccino, maken. Weer iets eten en een fotootje voor de familie App-groep . Het laatste stukkie naar Kioni. Prachtig de kust volgend, soms een pittig klimmetje. Ruim voor 12.00 zijn we er al. Pracht plekkie, aan een baaitje, haventje en mega toeristisch. Maar nu nog net niet . We lopen langs het water, natúúrlijk cappuccino met wat lekkers. Daarna, óók natuurlijk, oorbellen gescoord! Nu komen de dagjesmensen met de bootjes of touringcars. langzaam lopen we weer terug. Aan de rand van 't dorp stappen we weer op. Terug weer. Eerst naar Frikes, daarna door richting Stavros en direct verder. Halverwege daar waar de lange afdaling begint stoppen we weer voor laatste koffie. Even genieten in de schaduw van een boom, op een bakje, kijken met de verrekijker, genieten dus . Aniet is weer "ready to go" en we gaan afdalen!!! Daarna langs het water naar Vathi. Aan de boulevard sluiten we deze toer af met, hoe kan het anders, cappuccino.

Een zeer geslaagde fietsdag, inderdaad bijna 50 km gedaan. Nu rest nog een lekkere "duik" in de pool en lekker lezen, relaxen of een stukkie tekst tikken .

Guus Meeuwis.

Zaterdag, 21-09. Kalispera. Donderdag hebben we weinig uitgespookt. Veel lezen, koffie, in de pool en weer lezen. Het spoken begon van donderdag op vrijdag, 03.00 uur. Guus was toen hier . Zoals het gaat in één van z'n liedjes: het dondert en het bliksemt en het regent meters bier. Nou zó, dus! Alleen de meters bier heb ik dan even niet geproeft . Hoe dan ook, het ging een beetje tekeer. Véél regen is er niet uit gekomen, de fietsen waren 's ochtends al weer droog. Vrijdagochtend ook nog beetje niets doen. Dan in de middag toch weer de fiets gepakt voor een klein rondje. Even naar het dorpje hierboven, lekker kijken vanaf het mooie uitzichtpunt, frappé en sappie erbij. Later, weer terug in Vathi even de "Ortlieb tassen" vol geshopt en weer naar ons plekkie. Snel nog even het zwembad in  . 

Vandaag op pad met de car. Min of meer dezelfde route die ik al heb gefietst maar dan mét tijd om ook dingen beter te bekijken, bezoeken, gewoon ergens te stoppen. Eerst omhoog naar klooster Kataron. En nu ook binnen geweest. Gewoon mooi om b.v. in de Griek-orthodoxe kerk te gaan en te kijken. Iets verderop is een grote uitzichtplek, met een totaal verlaten kiosk. Wel een mooie schaduw plek voor de "Sub". Én hier staat een pracht plaquette ter herinnering aan de heroïsche reis van Odysseus. We hebben hier wel ongeveer een uur zitten kijken, genieten van al het moois rondom. Ik heb de oude verrekijker mee, helemaal top hier hoog boven de zee. Daarna naar Anogi, een oud en bijna verlaten dorp. Net buiten het dorp staan, net als bij Asterix en Obelix, enorme menhirs, monolieten heten ze hier. Hoe, wie, wat . Verder gaat weer, afdalend, tot aan Stavros. Hier een cappuccino, frappé en baklava . Het is nog redelijk vroeg. We gaan omhoog, over steeds smallere weggetjes, naar het dorpje Exogi. Er schijnen hier, officieel, nog hooguit 10 mensen te wonen. Én een zéér goede taverne. Wel, die 10 mensen hebben we niet allemaal gezien. De taverne wel maar die zit deze week dicht . Maar wat er wél was waren prachtige uitzichten!!! En welk een toeval, We komen onze gastvrouw, Loula, tegen die ons de tip geeft met de auto helemaal door te rijden naar de top waar de uitzichten zo ongeveer 360 gr rond over héél het eiland gaan! Best view ever!!! Nou, dat was ook zo. Het wegje er naar toe was, ehmmm, soms wel beetje smal maar wel verhard. En het uitzicht? Geweldig !!! Dan is het toch langzamerhand tied om terug te gaan. Qua kilometers hebben we weinig gedaan maar weer heel veel gezien.  

Morgen weer op de fietse, samen, serieus fietsen   .

Samen op de fiets.

Woensdag, 18-09. Vandaag gaan we samen op pad. Ik denk dat het wel moet lukken samen op de fiets naar Stavros te gaan. Hoezo, wel mogelijk? Nou, niet ver buiten Vathi moet je dan wel even een klim overbruggen. Ruim 3,5 km tegen 7-9%, in de haarspeldbochten nog ietsie meer. Ik weet inmiddels dat het kan maar Aniet moet het toch maar ff gaan doen. Om 10.00 gaan we. Eerst een paar kilometers op temperatuur komen. Al fietsend een paar plaatjes geschoten. Dan is de klim daar. Ik ga naar het kleine voorblad, achter kan ik nog kleiner. Ik zeg tegen Aniet : pak de kleinste versnelling, probeer een cadans te vinden en ga maar. Als je wilt stoppen, zoek schaduw en probeer wél te drinken. Nou, dat deed ze. Boven zag ik haar weer. onder een mooie olijfboom. Dát ging dus prima. Dat was reuze meegevallen, ging best goed, mooi tempo kunnen volhouden en dus lekker door gepeddeld tot boven!

Vanaf hier gaat het min of meer redelijk vlak naar Stavros. Prima te doen, met zon op de rug en prachtige vergezichten. In Stavros stoppen we voor koffie, broodje en koek. Dit alles weer onder de goedkeurende blikken van Odysseus. Eigenlijk zouden we nu weer terug gaan maar het is nog redelijk vroeg. We besluiten nog even door te fietsen naar Frikes, bijna 3 km verder. Daar kunnen we lekker aan het haventje zitten. Misschien iets erbij. Het gaat wél alleen naar beneden dus dat moeten we straks wel weer omhoog. So what, peanuts. We gaan even naar de pier, fotootje!!! Een Engels echtpaar wil juist aanmeren en vraagt: Could you assist us, please? Even de trossen aanpakken en om een bolder gooien. Sure! Ofcourse! No problem. Even wat mee gesproken, jolly good, thank you. We pakken een cappuccino and one Apple-pie! Lovely. Na een poosje stappen we weer op. Terug maar weer. Vlak voor Stavros zie ik, bij een bouwmateriaal handel, de eerder benoemde Scania V8. Voorbij Stavros doen we weer een stop, schaduw . Mooi bankje, mega view, meer is niet nodig. Na het laatste broodje gaan we door. Het gaat prima en zonder stop komen we weer daar waar de, nu, serieuze afdaling weer begint. We volgen ons eigen tempo. Ik maak, al dalend, een fotootje/filmpje . In Vathi leggen we aan voor, natuurlijk, cappuccino en ijsje. Als we weer op de basis zijn, bezweet en wel, is er het heerlijke zwembad.

Al met al zo'n 42 km gedaan, veel klimmen en dalen, het ging primá !!!

Wandelen.

Maandag, 16-09. Een wandeling. Volgens de kaart een mooie route van Vathi naar het kapelletje "Agios Andreas" op de punt van de baai van Vathi. Zo'n kleine 10 km, heen en terug. Vlakke wandeling, niet moeilijk, lijkt het. Rugzak op, eten en drinken mee. Wandelschoenen voor Aniet, ik ga op de teva's. Eerst cappuccino aan de haven en dan lekker op pad. De zon is al sterk, waar mogelijk pakken we een beetje schaduw mee. Langs "Tsiribas" naar het kleine strandje iets verder. Hier stopt de verharde weg en begint het wandelpad. Lijkt wel goed te doen, we gaan het zien. Het pad volgt de rotskust. Beetje omhoog, beetje omlaag bijna tot in het water. Oei, hier komt even een moeilijk dingetje voor Aniet  . Een paar meter stijl omhoog, goed kijken en rustig blijven. Ik help een beetje, stevigheid bieden, goed en zeker vast houden. Het lukt goed, Kanjer!!! Verderop nog een paar keer zo'n, ehmm, momentje. Na 2 uurtjes zijn we bij het kapelletje. Wat een pracht plekje, zeker een passende beloning na deze inspanning. Omdat we nog lekker op tijd zijn kunnen we ook heerlijk een flinke poos in de schaduw zitten. Eten, drinken, bootjes kijken, zwaaien naar mensen en foto's maken. Na een uurtje of zo gaan we weer terug. Ook nu gaat het best wel weer goed langs de paar, moelijke, dingetjes. We genieten    . Weer aangekomen bij "Tsiribas"' even een stop. Een koude pint, sappie, cheesecake en baklava. Voor de suikers, zeg maar . Langs het water gaan we terug naar Vathi. Inmiddels is het toch al wel weer koffietijd. Met een lekker ijsje. Blijkbaar zijn we inmiddels vaste klant, we krijgen er een lekker drankje bij, on the house. Gelukkig is het niet ver meer. Eenmaal terug bij "Responvi" gaan we nog even het zwembad in. Dat is dan toch wel heerlijk, zo'n "prive" badje!

Alweer een dag samen genieten van dit mooie eilandje.