Vrijdag, 27-09. Dag van vertrek. Om 06.30 zijn we op. Alles is al bijna in, op, de auto. De bakker is nog niet wakker of misschien ook al wel maar we ontbijten met best lekkere toast. Laatste eitjes opmaken, de rest kan mee in de koelbox. Water koken voor in de thermos, altijd handig om als je ergens gewoon even een bakkie wil doen. Dan zijn we zover. Nog één keer alles nazien en dan gaan we maar. Nog vroeg, net geen 08.00 uur, rijden we weg. Het is maar een klein eindje naar de haven van Piso Aetos maar je kan er maar beter zijn. Als we hoog boven het haventje staan zien we de “Ionian P” nog in de haven van Sami, Kefalonia, liggen. Dat zal dus nog even duren. We staan er als eerste maar al spoedig wordt het drukker. Auto’ taxi’s, pick-ups en ook grote trucks. Inmiddels is de ferry al in aantocht. Het ont/inschepen gaat snel, amper een kwartier na aanleggen is ze al weer “los”. Precies 09.00 zijn we op weg. Eerst weer naar Kefalonia en dan door naar Astakos. Zal 12.15 gaan zijn. Óók hebben we op “marinetraffic.com” al gezien dat de Minoan-ferry naar Patras behoorlijk op tijd vaart. Dus met een beetje geluk zouden we haar moeten kunnen zien. En zo gebeurt het ook. Als wij in de buurt van Astakos zijn kunnen we in “the far far away” de wit rode Minoan zien. Tegen 12.30 staan we weer aan de vaste wal. Volgens Garmin zijn we dan om 14.15 al in Patras. We pakken de “national road” i.p.v. de nieuwe snelweg. Toch nog een stukje onbekend gebied voor ons. We zien ook nog enkele “oldtimer” trucks, een groep Oostenrijkse motorrijders, een paar Franse trucks die, volgens mij, speciale opleggers hebben voor vervoer van levende vis, enkele wijn producenten en grote zoutwater lagunes waar zout wordt gewonnen. In Mesolonghi doen we de tank vol en snel daarna komt de altijd schitterende Antirio – Rio brug in beeld. Vlak voor de brug nog even een fotostop, koffie, toast. Met Patras in zicht zien we óók weer de “Cruise Olympia” als ook zij Patras gaat binnen varen. Da’s grappig, gaan we dus ongeveer gelijktijdig aankomen in de “South-Port”. Wel, de brug over, via de rondweg naar de zuidzijde van Patras en vanaf afslag 28 de borden volgen. Port, dus. Inderdaad, als we het haventerrein opdraaien ligt daar al onze ferry naar Ancona. Zijn we allebei dus hier in ieder geval ruim op tijd. Inchecken, rugzakken op orde brengen en huppekee, aan boord met de Subaru. Tot dusver lijkt het helemaal op tijd te gaan. Beetje buiten kijken, foto’s maken en wachten op het losgooien van de trossen. Én, hoe bestaat het, al om 16.40 komt ze los van de wal, ronden we de strekdam en gaan richting zee. Het gas gaat erop, de hekgolf wordt breder en Patras wordt kleiner. De Antirio – Rio brug is nog even zichtbaar en dan gaan we naar binnen. Douchen, lezen en straks eten met misschien de ondergaande zon aan de horizon.

Inmiddels is het allang donker, 22.00 uur. Het schip maakt een bocht, je voelt het gewoon. Hé, allemaal lichtjes, auto’s, nu al bij Igoumenitsa? Inderdaad, toch vroeger dan verwacht zijn we hier al. Als we aanleggen staan we weer buiten te kijken. Allemachtig, moet alles wat daar op de kade staat erop? Ja dus. Het gaat behoorlijk geordend, behoorlijk gestructureerd. Héél veel Duitse nummerplaten, zullen Turken zijn die terug komen. Fransen en een enkele Nederlander. Ook een heleboel vrachtverkeer, heel veel Grieken en behoorlijk wat Turkse namen. En ja, alles gaat aan boord! Waar laten ze het allemaal? Betekend ook dat het ontschepen morgen in Ancona een tijd gaat duren, maar ja, so be it! Stipt 23.30 gaan de trosen weer los en langzaam keert het schip en zet koers naar het noorden. Nog steeds prachtig op tijd. Voor nu: Kalinichta!